مکانیک فرهنگی

اگر یک دستگاه فنی الکتریکی مثل یک دریل ( مته برقی ) را به یک فرد غیر فنی که هیچ از آن نمیداند ... و لاجرم استفاده ای هم برایش ندارد هدیه بدهیم چه اتفاقی خواهد افتاد ؟... ممکن است آنرا به گوشه انباری بیاندازد و یک عمر هم سراغش را نگیرد ...و برایش مهم نباشد که زبر خرت و پرت های انباری بشکند یا زنگ بزند یا کلا خراب و نابود شود .....

خیلی چیزها برای ما به علت عدم شناخت یا آشنایی با نحوه استفاده از آن همین وضعیت را دارند ...اما مهمترین موضوع برای هر انسانی زندگی وی است ... عدم شناخت از ماهیت واقعی زندگی دراکثر مواقع موجب میشود که آنرا یا به بطالت بگذرانیم یا در معرض خطر قرارش دهیم یا در موضوعات بیفایده و پوچ هزینه اش کنیم 

( با این مقدمه خسته کننده و طولانی ) ...به این فکر میکنم که اغلب مردمانی که در جوامع مرفه تر و آسوده تر زندگی میکنند تنها مزیتشان بر مردمانی چون ما این است که مقوله زندگی وارزشش را بخوبی شناخته اند ....و‌نتیجتا آنرا آلوده موضوعاتی چون تعصبات مذهبی ... درگیریهای سیاسی بی نتیجه .... بلند پروازیهای مرگ آور ..... تنبلیهای کاهنده .... بداخلاقی های افسردگی بخش و .... نمیکنند 

چون بخوبی دریافته اند که زندگی هدیه ای ایست که فقط یکبار به ما اهدا میشود و باید آنرا قرین کامروایی و شادابی و سرزندگی و آسودگی بنماییم 

اما ظاهرادر سرزمینهایی چون اینجا ... چنان جهل عظیمی به مفهوم و ماهیت زندگی داریم که با آن مثل زباله  رفتار میکنیم و نهایتا هم از روزگار و تقدیر ناساز گله میکنیم ...وخلاصه گند میزنیم به زندگی خودمان ...چرا که شناختی از زندگی نداریم .... گاه با  نوعی توحش و بدویت تن به هرکاری میدهیم و .....

فک کنم کافی ست و زیاده گویی شد